Οι Χήνες του Κωνσταντή και το πάθημα του Κουμπάρου
Σκοπελίτικο Ευθυμογράφημα Μεγάλος νοικοκύρης ο Κωνσταντής ο Γενάτος, αμπελουργός ξακουστός, ατελείωτα τα αμπέλια του στον Πύργο, βαρέλες αμέτρητες κρασί, όμως είχα και μια μανία αγιάτρευτη, μεροκάματο να μην πάρει κανείς απο τα χέρια του. Μοναχός του κλάδευε, μοναχός του έσκαβε και στ' αργολόι, στο θειάφισμα και στον τρύγο τον βοηθούσε η γυναίκα του το Τσιτσώ. Πολλές φορές τουκανε παράπονα για να πάρουνε βοηθό, λυώνανε τόσες μέρες μες στον ήλιο, αλλά που να στρέξει εκείνος! Οικονομία βρε Τσιτσώμ' της έλεγε, έχουμε έξοδα. Έτσι εκείνη την χρονιά άρχισε πάλι το σκάψιμο μοναχός του απ' τη νύχτα πήγαινε στ' αμπέλι νύχτα γύριζε στο σπίτι του για να φτουρίσει η δουλειά, έτρωγε και έπεφτε στον ύπνο σαν πεθαμένος ως την αυγή. Όμως το Τσιτσώ, νέα γυναίκα και τσαχπίνα δεν άντεξε άλλο να είναι παραπεταμένη, και πες, πες, ταμπλεξε με έναν λεβέντη και περνούσε καλά και ο Κωνσταντής ο Γενάτος καλύτερα στ' αμπέλι. Πέρασε καιρός και απόπασχα τελείωσε το σκάψιμο, γύρισε κατ