Σκόπελος Νησί

Ο Αγιος Ρηγίνος και ο Δράκος της Σκοπέλου     Κάθε 25η Φεβρουαρίου, η Σκόπελος τιμά τον προστάτη και πολυούχο της Άγιο Ρηγίνο. Κάτοικοι των γειτονικών νησιών (Σκιάθου, Αλοννήσου) και χωριών (Έλιους και Γλώσσας) αλλά και απο όλη την Ελλάδα, επισκέπτονται την μονή του Αγίου Ρηγίνου στην Χώρα της Σκοπέλου, προκειμένου να προσκυνήσουν και να αποδώσουν φόρο τιμής, στον Άγιο. Ένας απο τους πιο γνωστούς και εντυπωσιακούς θρύλους της Σκοπέλου, είναι αυτός που αναφέρεται στον Δράκο που ζούσε στο νησί και εξοντώθηκε απο τον επίσκοπο της και έπειτα άγιο και πολυούχο της , τον Άγιο Ρηγίνο. Ρηγίνος, Επίσκοπος Σκοπέλων Ο Άγιος Ρηγίνος πιθανολογείται ότι ήταν ο πρώτος Επίσκοπος των Βορείων Σποράδων, υπαγόμενος στον Μητροπολίτη Λαρίσης, με τον τίτλο Επίσκοπος Σκοπέλων. Καταγόταν απο τη Λεβάδεια, απο γονείς χριστιανούς. Το 343-344 έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Σαρδικής (σήμερα Σόφια), όπου κατά το Μηναίον της εκκλησίας, “πάσας τας αιρέσεις δια του λόγου αυτού και της παρησίας ηφάνισεν.” Κατά το διωγμό των

Το αφιέρωμα αυτό, δημοσιεύεται με την ευγενική συναίνεση του Ηλία Προκοπίου και με υλικό που συνέλλεξα απο το ίντερνετ αλλά και την προσωπική έμπειρια, που έχω, παρακολουθώντας τον να ζει και να δημιουργεί στην Σκόπελο, αφού ο ίδιος δεν επιθυμεί να δίνει συνεντεύξεις.  Η λ ί α ς  Π ρ ο κ ο π ί ο υ - Ωχ αδερφέ, εγώ θα αλλάξω τον κόσμο; - Ναι, εσύ θα τον αλλάξεις γιατί ενώ αυτός σε καταπίνει, εσύ περιμένεις, να τον αλλάξουν οι άλλοι για να μην σε καταπιεί και οι άλλοι περιμένουν εσένα και έτσι μας καταπίνει όλους. Τον κόσμο θα τον αλλάξουμε όλοι μαζί!!!! Ηλίας Προκοπίου.   Για τον Ηλία Προκοπίου δεν είμαι σίγουρη ποιές λέξεις να επιλέξω ώστε να χαρακτηρίστει και να αποδοθεί ακριβώς το ταλέντο του και περισσότερο η στάση ζωής του δίκαια. Μια στάση ζωής σφραγισμένη απο εργατικούς και πολιτικούς αγώνες και χρωματισμένη με τα πινέλα των τεχνών και των γραμμάτων. Το πρώτο που μου έρχεται στο νου, είναι“σύγχρονος φιλόσοφος” και έπειτα καλλιτέχνης και αυτό γιατί παρακολουθώντας τους εργατικ

  Ο ενθουσιασμός του για την τέχνη προήλθε, όταν ανακάλυψε πως ένας θείος του κατασκεύαζε ερασιτεχνικά μαχαιράκια και ζήτησε να του μεταφέρει τη γνώση.....τελικά όμως δεν τον επισκέφτηκε ποτέ! Αγόρασε κάποια υποτυπώδη εργαλεία, προσπάθησε μόνος του και κάπως έτσι κατάφερε και έφτιαξε το πρώτο του μαχαίρι..... σχεδόν ενστικτωδώς. Αύτη ήταν και η επιτυχία του στο να τον αποδεχτεί, ο Χρήστος Πατσής, παλιός μαχαιράς της Σκοπέλου. Τον επισκέφτηκε για να πάρει την γνώμη του, αρχικά όπως αναφέρει ήταν διστακτικός, του άρεσε όμως πολύ το μαχαίρι, και εκτίμησε ιδιαίτερα την προσπάθεια του και αποφάσισε να του εκμυστηρευτεί ορισμένα τεχνικά μυστικά της τέχνης. Παρόλο που ήταν αρκετά μεγάλος  η βοήθειά του ήταν πολύτιμη καθώς υιοθέτησε αρεκτά στοιχεία απο τον τρόπο που εργαζόταν. Παράλληλα έγινε μέλος στον Σύλλογο Ελλήνων Μαχαιροποιών, μέσω του οποίου πραγματοποιούνται διάφορες εκθέσεις και μπορεί ο κάθε μαχαιράς να προβάλλει την δουλειά του και να ανταλλάξει γνώμες ή ακόμη να αποκτήσει τεχν

  Η Μάχη και Αγνή Βλαχάκη Θυμούνται....                                                           Το Λιβάδι  ..................... Σε λιβάδι οργωμένο, όλο λούλουδα σπαρμένο, ένα λουλουδάκι βρήκα να φυτρώσει δεν τ' αφήκα. Το κοψα μα ήταν ένα και δεν του ΄μοιαζε κανένα, άσπρο με κλαδιά γαλάζια, όλο σκέρτσα και όλο νάζια. Άρχισα και το μαδούσα,  -  μ' αγαπάς το ερωτούσα ;   -  ναι εκείνο μου απαντούσε και όλο μου εχαμογελούσε. Σκύβω μάζεψα τα φύλλα, ένα - ένα και τα πήρα, να τα κάνω φυλαχτάρι, ο Θεός να με φυλάει ....... Του Γιώργου Βλαχάκη. Ο πατέρας Γεώργιος Βλαχάκης, ο μουσικός... Ο Γεώργιος Βλαχάκης γεννήθηκε το 1912. Στην ηλικία των πέντε ετών και επηρεασμένος απο τον θείο του που έπαιζε βιολί, πήρε ένα ξύλο και μια σκούπα αχυρένια απο την οποία έφτιαξε τις χορδές και παρίστανε οτι έπαιζε βιολί, όλη μέρα. Ο θείος του είδε την αγάπη του και την όρεξη του για το βιολί και ανέλαβε να τον διδάξει. Ο ίδιος όμως ήθελε να μάθει με νότες έτσι στα 30 χρόνια του πήγε στο Ωδεί

  Η  Βάπτιση   Ανάδοχος του πρώτου  παιδιού της οικογένειας, ο "λνός", όπως τον ονόμαζαν μέχρι πριν λίγα χρόνια οι Σκοπελίτες, ήτανε πάντα ο κουμπάρος, που στεφάνωνε το ζευγάρι. Είχε την υποχρέωση να αγοράσει τις λαμπάδες, το μύρο, τα βαπτιστικά ρούχα, τον σταυρό και τα μαρτυρικά.  Κατά την τέλεση του μυστηρίου της βάφτισης γινόταν η «κρέμασ’». Από το λαιμό του νονού κρεμούσαν χιαστί μια πλατιά μεταξωτή κορδέλα θαλασσιά αν ήταν αγόρι, και ρόζ αν ήταν κορίτσι για να "κρεμάσει" πάνω στην αγκαλιά του νονού, τυλιγμένο στο διχτάρι ο παππάς το νεοβάφτιστο.  «Το κρέμασα απ' το λαιμό μου», έλεγε αργότερα ο λνός περήφανος για το βαφτιστήρι του.  Η μάνα του παιδιού,  παρέμενε στο σπίτι, όπου και περίμενε τα παιδιά, που βρίσκονταν στην εκκλησία να τρέξουν και να της αναγγείλουν το όνομα, αυτήν με τη σειρά της φύλευε το πρώτο απο τα παιδιά που θα της έλεγε το όνομα. Το όνομα υποτίθεται τυπικά ότι το αποφάσιζε ο λνός.  Με τη λήξη της τελετής ο νονός κρατώντας στα χέρια του

                                         Μάχη Βλαχάκη Λεμονή - Ζωγράφος Η μουσική οικογένεια..... Η Μάχη Βλαχάκη Λεμονή, μεγάλωσε και ζεί στην Σκόπελο. Είναι κόρη του αείμνηστου Γιώργου Βλαχάκη, ενός ευαίσθητου και σεμνού μουσικού, που έπαιζε βιολί και μάλιστα είχε σπουδάσει και στο Ωδείο Αθηνών. H ίδια ζωγραφίζει, γνωρίζει να παίζει μαντολίνο και βιολί και τραγουδά μαζί με την αδερφή της Αγνή.    Μεγάλωσε σε μια οικογένεια, στην οποία υπήρχε μουσική. Τα αδέρφια του πατέρα της (Κωστής, Δημήτρης, Αποστόλης) έπαιζαν όλα μουσικά όργανα και έγραφαν στίχους αλλά και η αδερφή του Κατίνα έγραφε και αυτήν  τραγούδια. Έχει πάρα πολλές αναμνήσεις απο τα γλέντια που έκαναν οικογενειακώς, γλέντια που δεν γίνονται πια στην σημερινή εποχή......  Η μουσική..... Απο τον πατέρα της  θεωρεί οτι κληρονόμησε την “καλλιτεχνική φλέβα".  Ήδη απο την ηλικία των 7 ετών, ο πατέρας της, την μαθαίνει μαντολίνο ως “προθάλαμο” για την εκμάθηση του βιολιού, που έπαιζε και ο ίδιος.  Η έλλειψη όμως ωδείου στο ν