Σκόπελος Νησί

 Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απόσπασμα απο την Εφημερίδα Βόρειοι Σποράδες του 1973 Κατά τον αρχαίο Ιστορικό η <<Πεπάρηθος ην νήσος ευανδρος, ευοινος και εύσιτος>>. Και πράγματι η Σκόπελος η αρχαία Πεπάρηθος, ανέδειξε ολυμπινίκας όπως τον Άγνωντα, προς τιμή του οποίου εδόθη το όνομά του εις το γνωστό γραφικό λιμανάκι τον Αγνώντα, το οποίον σήμερα εξελίχθηκε εις μαγευτικόν θέρετρον παραθερισμού.  Επίσης και άριστα κρασιά παρήγαγε η Σκόπελος και άφθονα, που τόσες δε ποσότητες κρασιών, που πολλές φορές έμειναν αδιάθετα και έκτιζαν μ' αυτά σπίτια και καλύβια, όσο για σιτάρια η νήσος ήταν αυτάρκης και πολλές φορές έκανε και εξαγωγή. Του λόγου το αληθές βεβαιώνουν οι μέχρι σήμερα σωζόμενοι αλευρόμυλοι, έστω και ερειπωμένοι. Επίσης και κτηνοτροφία είχε το νησί μεγάλη.  Κατά τον 18ο και 19ο αιώνα η Σκόπελος είχε φθάσει σε μεγάλη πρόοδο. Σε τέτοια δε ακμή είχε φτάσει, που ονομάζετο μικρό Παρίσι. Στην όλη πρόοδο του νησιού, τον μεγαλύτερο ρόλο έπαιξε η ναυτιλία του.   Πάρα πολλά

  Ένα αφιέρωμα που έγραψε με πολλή αγάπη και εκτίμηση, η κόρη του Μάγδα. Ένας φόρος τιμής σ' έναν άνθρωπο, που δεν παρέδωσε ποτέ τα όπλα, αγωνιζόταν σε όλες τις δυσκολίες, έβρισκε λύσεις στα μεγάλα του προβλήματα και πάντα κέρδιζε τη ζωή, βρίσκοντας διεξόδους μέσα απο την αναζήτηση της γνώσης, την τέχνη,  την αγάπη του για τη  θάλασσα και το νησί του την Σκόπελο.  Αντώνιος Δ. Καστάνης, Πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού (12 Ιουνίου 1936 - 25 Δεκεμβρίου 2020) Ανήμερα των Χριστουγέννων, ημέρα γιορτινή, έγινε κάτι πολύ ξαφνικό και αναπάντεχο στο νησί της Σκοπέλου. Ο καπετάν Αντώνης, ένας από τους τελευταίους παλιούς καπεταναίους του νησιού μας, έφυγε από κοντά μας και πήγε στην αγκαλιά του Χριστού. Μέσα στην γιορτινή ατμόσφαιρα της ημέρας τον βρήκαν η κόρη και η σύζυγός του πεσμένο στα πρώτα σκαλιά της σκάλας του σπιτιού τους με χτυπημένο το κεφάλι, αιμόφυρτο και αναίσθητο, έχοντας υποστεί ξανά ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Μεταφέρθηκε στον Βόλο, όπου δυστυχώς άφησε την τελευταία του