Σκόπελος Νησί

  Οι Καλικάντζαροι Δεκέμβρης 1973 Δημήτριος Ιω. Βλαχάκης <<Ξύπνα μάνα…...κτυπάνε οι καμπάνες, ξύπνα>> Φυσούσε παγερός βοριάς και κάπου- κάπου έπεφτε απο καμιά νυφάδα χιονιού και η κοπελιά η Μουσχαδώ αγρυπνούσε ως τα χαράματα στον αργαλειό, έπρεπε να τελειώσει τις παραγγελίες για τα Χριστούγεννα να παραδώσει την δουλειά για να οικονομηθούνε οι χρονιάρες μέρες. Ήτανε ορφανή η καημενούλα και ζούσε συντροφιά με την γριά τη μάνα της που κείνο το πρωινό η γρια θα πήγαινε μαζί με άλλες γριούλες στην εκκλησία να ακούσουνε τις ώρες και να συντροφέψουνε τη Μεγαλόχαρη που θα έφερνε σε τούτο το κόσμο τον Θεό, τον μονογενή της Υιό να σώση τους ανθρώπους απο τις αμαρτίες. Ξύπνησε σύνταχα η γριούλα, στολίστηκε μάνι – μάνι, πήρε στο ένα χέρι της το φαναράκι και στο άλλο το ραβδάκι της και κίνησε για την εκκλησιά. Τριγύρω όλοσκόταδο. Οι καμπάνες ξανακτύπησαν γλυκά – γλυκά σκορπώντας τους ήχους τους μες το σκοτάδι το αυγηνό σαν ουράνια ψαλμωδία. Η κοπελιά η προκομένη κληδομαν

  Παντελής Χ. Πατσής Παραδοσιακά Σκοπελίτικα Μαχαίρια. Μαχαιροποιός Το Σκοπελίτικο μαχαίρι δεν είναι όπλο, είναι εργαλείο και δημιούργημα καρδιάς. Κάθε ένα είναι μοναδική γέννα του τεχνίτη, το οποίο υπογράφει με την ψυχή του χαράζοντας τα στιχάκια του. Η κατασκευή των μαχαιριών στο νησί μετρά περίπου 2 αιώνες σύμφωνα με μαρτυρία του αείμνηστου Χρήστου Πατσή, ο παλαιότερος μαχαιροποιός που θυμόταν ο ίδιος ήταν ο Γιώργος Κουτρέλος. Τα Σκοπελίτικα Μαχαίρια δεν ήταν τόσο γνωστά όσο τα Κρητικά ήταν όμως σίγουρα φημισμένα διότι είχαν αντοχή και έκοβαν, οι παλιοί οι μαχαιράδες χρησιμοποιούσαν καλής ποιότητας πρώτη ύλη. Διακρίνονταν δε από την ασύμμετρη κυρτή λάμα που πλαταίνει στο μπροστινό της μέρος <<ένα μαχαίρι σουφκιαξα χρυσέ μου Παντελή να με θυμάσε πάντοτε όλη σου τη ζωή>> μαχαίρι του πατέρα του Χρήστου Πατσή. Ο Παντελής Χ. Πατσής, συνεχίζει επάξια την παραδοσιακή τέχνη της κατασκευής μαχαιριών για να κρατήσει ζωντανό το παραδοσιακό επάγγελμα που κληρονόμησε από