Σκόπελος Νησί

  Η εφημερίδα "Σκριπ" από το 1893 έως το 1895 ήταν σατιρική. Και μέχρι το 1929 ήταν καθημερινή πολιτική. ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑΣ ΤΡΕΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ ΑΝΕΥ ΝΕΚΡΩΝ ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ    Σκόπελος Μάρτιος. Σήμερα έγινε στο ωραίο αυτό νησί, στο οποίο βρίσκομαι μια παράξενη κηδεία. Ή μάλλον τρεις κηδείες, κηδείες χωρίς να υπάρχουν τα λείψανα, χωρίς νεκρούς. Κηδεύτηκαν τρεις θαλασσινοί, τρία παλικάρια, τα οποία κατά την θεομηνία των τελευταίων ημερών ετάφησαν εις τα νερά του Θερμαϊκού ή του Αιγαίου.   Όπως μου αφηγήθηκαν οι κάτοικοι απο αμνημονεύτων ετών, οι ναυαγούντες και πνιγμένοι ναυτικοί της κηδεύονται σαν να πέθαναν στο νησί τους και σαν να υπάρχει εδώ ο νεκρός. Το τραγικό ναυάγιο    Ας δούμε όμως ποιοί ήταν εκείνοι που ενώ ετάφησαν στην τρικυμισμένη θάλασσα, κηδεύτηκαν στο νησί τους σήμερα. Την 19η Φεβρουαρίου ανεχώρησε απο την Θεσσαλονίκη, μικρό, βενζινοκίνητο πλοιάριο του Ευαγγέλου Σάμψων κατευθυνόμενο στην Σκόπελο με φορτίο διαφόρων εμπ

Παναγιώτα Μπέλλα Η επαφή με την μουσική...........  <<Στην ηλικία των 6 ετών οι γονείς μου αλλά και η γιαγιά μου εκτός από το να διαβάζω και να αποκτώ τρόπους καλής συμπεριφερας, μου μάθαιναν και τραγούδια ετσι έμαθα να καλλιεργώ την φωνή μου και να τραγουδώ από μικρό παιδί. Οι επισκέψεις στο σπίτι του θείου μου ήταν καθοριστικές για την μετέπειτα ενασχολήσή μου με την μουσική. Όποτε ανταμώναμε έπαιρνε την κιθάρα για να τραγουδήσουμε μαζί, μου δημιούργησε πάθος γι' αυτό το μουσικό όργανο. Και τα χρόνια περνούσαν.....Ένιωθα μέσα μου πως η μουσική  κυλούσε στο αίμα μου.>>  Η πρώτη μου κιθάρα...... <<Όταν έγινα 12 χρόνων ζήτησα από τον πατέρα μου να μου αγοράσει μια κιθαρα, δεν θα ξεχάσω ποτέ την απογοητευσή μου στην άρνησή του γιατί πίστευε οτι δεν θα ασχοληθώ και οτι ήταν ένας απλός ενθουσιασμός.  Επί 3 χρόνια τον παρακαλούσα να μου αγοράσει και όπως λένε "ο επιμένων νικά"  έτσι 15 χρόνων κράτησα στα χέρια μου την πρώτη μου κιθάρα. Χαρά απερίγραπτη!!!!

  <<Ο δικός μου ο κυρ Αλέξανδρος είναι ο μάγος του ξεπεσμένου δερβίση, είναι εκείνος που μίλησε με τον πιο ποιητικό, μεταφυσικό και εν τέλει γιορταστικό τρόπο για τον ήχο, τη μουσική και την πνοή. Κόσμος-κόσμημα! Φτιαγμένος από τα χέρια του κυρ Αλέξανδρου. Πέτρες, δάση, σοκάκια και ακρογιάλια, όλα δικά του! Εκείνος ο ταπεινός Παπαδιαμάντης από την αγάπη του και την καρδιά του τον φύσηξε αυτόν τον κόσμο και έχει ανάλαφρη πνοή, είναι από μέσα φωτεινός και γι’ αυτό για πάντα γιορτινός. Για πάντας γιορτινός!>> ( 16/1/11,Καθημερινή της Κυριακής - Μάνος Αχαλινωτόπουλος) Στις 4 Μαρτίου του 1851 γεννιέται ένας απο τους μεγαλύτερους και σπουδαιότερους διηγηματογράφους και πεζογράφους της ελληνικής λογοτεχνίας. Γνωστό σε όλους οτι ήρθε στην ζωή στο νησί της Σκιάθου, το νησί που ποιητικά και αέρινα περιγράφεται σπιθαμή προς σπιθαμή στα διηγήματά του. Παράλληλα διέμενε και στην Αθήνα όπου οδηγήθηκε εκεί για τις σπουδές του στο Εθνικό Καποδιστριακο. Απο αυτά τα δύο μέρη εμπνέεται και