<<Στην ηλικία των 6 ετών οι γονείς μου αλλά και η γιαγιά μου εκτός από το να διαβάζω και να αποκτώ τρόπους καλής συμπεριφερας, μου μάθαιναν και τραγούδια ετσι έμαθα να καλλιεργώ την φωνή μου και να τραγουδώ από μικρό παιδί. Οι επισκέψεις στο σπίτι του θείου μου ήταν καθοριστικές για την μετέπειτα ενασχολήσή μου με την μουσική. Όποτε ανταμώναμε έπαιρνε την κιθάρα για να τραγουδήσουμε μαζί, μου δημιούργησε πάθος γι' αυτό το μουσικό όργανο. Και τα χρόνια περνούσαν.....Ένιωθα μέσα μου πως η μουσική κυλούσε στο αίμα μου.>>
Η πρώτη μου κιθάρα......
<<Όταν έγινα 12 χρόνων ζήτησα από τον πατέρα μου να μου αγοράσει μια κιθαρα, δεν θα ξεχάσω ποτέ την απογοητευσή μου στην άρνησή του γιατί πίστευε οτι δεν θα ασχοληθώ και οτι ήταν ένας απλός ενθουσιασμός. Επί 3 χρόνια τον παρακαλούσα να μου αγοράσει και όπως λένε "ο επιμένων νικά" έτσι 15 χρόνων κράτησα στα χέρια μου την πρώτη μου κιθάρα. Χαρά απερίγραπτη!!!! Μετά σκέφτηκα πως έπρεπε με κάποιον τρόπο να μάθω να την χρησιμοποιώ. Ρωτώντας κατέληξα στην κ. Κατερίνα Καραγιάννη από τη Σκόπελο η οποία πηγαινοερχόταν στην Γλώσσα για να με διδάξει.>>
Η μουσική πορεία......
<<Παράλληλα μάθαινα βυζαντινή μουσική, έψελνα και ελάμβανα μέρος σε σχολικές γιορτές. Δεν ήμουν τέλεια αλλά για μένα, αυτά που είχα καταφέρει να μάθω έως τότε ήταν όλος ο κόσμος. Βλέποντας ο πατέρας μου πως παίζω και τραγουδάω θέλησε να με βοηθήσει. Θα έκανε ότι μπορούσε αρκεί αυτό που αγαπούσα να μη το εγκατέλειπα. Έτσι κι έγινε! Καλούσε τους φίλους του στο σπίτι, που ήξεραν μουσική και τους παρατηρούσα με τις ώρες για να μάθω όσα μπορούσα. Κλεινόμουν στο δωμάτιο μου και προσπαθούσα μόνη να βρω τρόπους να παίξω. Είχα θέσει κάποιες βάσεις και πάνω σ αυτές τις βάσεις προσπαθούσα κι άλλο.>>
Η επαγγελματική οδός.......
<<Ο πατέρας μου ήταν και πάλι αυτός που με ώθησε να παίξω επαγγελματικά στα 19 μου. Είχα πολύ άγχος καθώς δεν γνώριζα πολλά τραγούδια για να κάνω ένα ολόκληρο πρόγραμμα. Ειχα όμως αγάπη και την μεγάλη στήριξη του. Ο πατέρας μου παρόλο που είναι εργολάβος οικοδομών, αγαπά πολύ την μουσική, παίζει μπουζούκι και αγαπά την επαφή με τον κόσμο.......τελικά μέχρι τώρα στα 30 μου νομίζω πως αυτη η αγάπη μας δένει με αυτό που κάνουμε. Κάπως έτσι ξεκίνησε η αγάπη μας αυτή ως επαγγελματική δραστηριότητα, εγώ με την κιθάρα και ο μπαμπάς με το μπουζούκι, "αχτύπητο δίδυμο". Βοηθάμε ο ένας τον άλλον και μαθαίνουμε ο ένας απο τον άλλον. Και μεταξύ μας έχει δημιουργηθεί μια άλλη σχέση, πολυ δεμένη. Του χρωστάω πολλά! Όλα αυτά τα 11 χρόνια που συνεργάζομαι και εμφανίζομαι με τον πατέρα μου σε διάφορα μαγαζιά, αγαπήσαμε τον κόσμο και ο κόσμος αγάπησε εμάς !>>
Η ζωή στο νησί.........
<<Είχα σκοπό να φύγω από το νησί για σπουδές, ίσως σε κάποιο ωδείο, όμως δεν έφυγα, δεν ήθελα να αποχωριστώ το νησί μου. Μένω στην Γλώσσα Σκοπέλου και είμαι ευχαριστημένη με τον τρόπο ζωής καθώς έχω πολύ περισσότερο χρόνο να παίζω και να μαθαίνω.Δε μετάνιωσα που δεν έφυγα γιατί μπορώ να ασχολούμαι με αυτό που αγαπώ και εδώ Ειδικά τώρα που ζούμε σε αυτές τις δύσκολες και πρωτόγνωρες συνθήκες, λαμβάνω αγάπη απο τους συγχωριανους μου, αυτή η αγάπη μου δίνει ελπίδα και δύναμη για να συνεχίζω να τραγουδάω.>>
Μουσική σημαίνει........
<<Η μουσική είναι όλη μου η ζωή! Σε όλες τις περιστάσεις της ζωής μου η μουσική είναι στην καρδιά μου. Για μένα είναι όχι ενας τρόπος έκφρασης συναισθημάτων είναι Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ. Οι στίχοι σε ένα τραγούδι σε συνδυασμό με τη μουσική που το συνοδεύει είναι ο τρόπος που μπορώ να εκφράσω όσα νιώθω.>>
Γυναίκα μουσικός.......
<<Όταν μια γυναίκα δουλεύει νύχτα είναι δύσκολο βέβαια στην περίπτωση μου υπάρχει μια μεγάλη διαφορά καθώς δεν με δεσμεύει κάτι έτσι ώστε να με δυσκολεύει. Φαντάζομαι για μια γυναίκα που μπορεί να έχει οικογένεια σίγουρα θα ήταν πολύ δύσκολο να εργάζεται το βράδυ γιατί έχει ευθύνες απέναντι στην οικογένεια. Το ξενύχτι είναι πολύ κουραστικό όμως ακόμη και για εμένα αλλά το εχω συνηθίσει και εκτός από αυτή την κούραση δεν έχω κάτι άλλο να με κουράσει.>>
Σκόπελος σημαίνει........
<<Σκόπελος ίσον μουσική. Αυτό που μ αρέσει στο νησί μας είναι που δεν σβήνουν οι παραδόσεις. Βλέπω δασκάλους να μαθαίνουν σε μικρά και μεγάλα παιδιά μουσική, χορό αλλά και άλλες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες που αναδεικνύουν το νησί μας. Φαίνεται στα μάτια όλων πόσο αγάπη και μεράκι υπάρχει στις καρδιές γιατί αν δεν υπάρχει θέληση δεν γίνεται τίποτα. Ο κόσμος στο νησί μου με αγκάλιασε, δεν με στενοχωρησε κάνεις. Σέβομαι πάρα πολύ τους μουσικούς του νησιού, εχουν πολλές γνώσεις, τους σέβομαι και τους εκτιμώ όλους. Ο κόσμος ζητάει τη διασκέδαση και εμάς μας έχει λείψει αυτή η επαφή. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με μας χει να κάνει με όλους τους μουσικούς του νησιού γενικότερα.>>
Τα όνειρα........
<<Κάθε άνθρωπος κάνει όνειρα για το μέλλον. Το δικό μου όνειρο είναι να επιστρέψει η μουσική στα κέντρα να έρθει ξανά το τραγούδι και το χαμόγελο στα χείλη μας, να τραγουδήσω και να παίξω κιθάρα με τον πατέρα μου που με συνοδεύει με το μπουζούκι του να δω ξανά όλο το νησί να αποκτά ζωή όπως πριν.>>
Οι συνθέσεις και οι στίχοι..........
<<Η συγγραφή των στίχων ήταν μια πηγηαία αντίδραση δηλαδή εντελώς ξαφνικά σχηματίστηκε στο μυαλό μου ένα τραγούδι. Οι στίχοι ήρθαν σαν χείμαρρος, δεν ήξερα πως να τους βάλω σε μια σειρά. Γνώρισα και τέσσερις πολύ καλούς ανθρώπους που έγραφαν τραγούδια. Ο πρώτος είναι ο Ευάγγελος Ουρανιτσας ο ψαράς μας απο το Λουτράκι Σκοπέλου που με παρότρυνε όσα τραγούδια έγραψα να τα ανεβάσω στο YouTube, δεύτερος κύριος είναι ο Νικόλαος Σκιαθιτης που εργάζεται στον Αγροτικό Συναιτερισμο στη Γλώσσα, έγραψε τραγούδια τα οποία εκτελέσαμε και τα ανεβάσαμε στο YouTube κι αυτά, ο τρίτος κύριος με καταγωγή από το νησί έρχεται τα καλοκαίρια στο Λουτράκι μένει στη Γερμανία αλλα αγαπάει πολύ τη μουσική είναι ο κύριος Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου και ο τέταρτος είναι ο κύριος Αλέκος Κουκορινης απο τη Γλώσσα πολύ καλός μάγειρας αλλά και πολύ καλός στο να γράφει στίχους. Βλέπετε η μουσική δε κοιτάζει επαγγέλματα και αξιώματα, όποια κι αν είναι η δουλειά σου αν έχεις αυτή την έμπνευση σίγουρα θα γράψεις πολύ όμορφα τραγούδια. Βέβαια είναι κι άλλο ένα πρόσωπο της οικογένειάς μου που γράφει τραγούδια και μερικά τα έχω τραγουδήσει κιόλας είναι η μεγάλη μου αδερφή η Ευαγγελία γράφει υπέροχες μπαλάντες. Είναι σαφές οτι στην οικογένειά μας η μουσική είναι στο αίμα μας.>>
Το αγαπημένο μου τραγούδι........
ακούστε το τραγούδι
<<Το δικό μου αγαπημένο τραγούδι είναι¨ο ξενιτεμένος Γλωσσώτης¨. κι αυτό γιατί η ξενιτιά είναι δύσκολη. Είναι δύσκολο να αποχωρίζεται κάποιος το χωριό του, το σπίτι του, τους συντοπίτες του και η Γλώσσα είναι αλήθεια πως έχει πολλές ομορφιές.. Η αγάπη για το νησί μου αλλά και τα βιώματά μου είναι αυτά που μου δίνουν έμπνευση!>>
Αποτύπωμα ψυχής.....
<<Ασχολούμαι με τη μουσική, αυτή είναι το μεράκι και η αγάπη μου. Δε μ' αρέσει τη μουσική να την αποκαλώ "δουλειά", προτιμώ να λέω πως είναι το μεράκι μου. Δεν μπορεί η τέχνη ως τέχνη καθ΄αυτή να χαρακτηρίζεται ως "δουλεια", η τέχνης της μουσικής είναι έκφραση, είναι μαρτυρία, είναι κατάθεση συναισθημάτων και αποτύπωμα ψυχής...........>>
Συνέντευξη της Παναγιώτας Μπέλλα στην Σπυριδούλα Μπετσάνη.
Το Πανηγύρι Αφήγηση : Νικολάου Σ. Δημητριάδη Τα πανηγύρια, ακόμα και κατά τις δεκαετίες πενήντα και εξήντα, που έζησα σαν παιδί τα καλοκαίρια στο νησί, ήταν πολύ σημαντικές εκδηλώσεις για την κοινωνική ζωή της Σκοπέλου αφού δεν υπήρχε τρόπος διασκέδασης άλλος εκτός απο την ταβέρνα που σύχναζαν οι άνδρες. Το μεγαλύτερο πανηγύρι του καλοκαιριού ήταν του Σωτήρος στις 5 και 6 Αυγούστου. Ο πατέρας μου, Σωτήρης Δημητριάδης, γιος του Νικολάου Δημητριάδη δικηγόρου, γεννημένου στη Σκιάθο και της Σκοπελιτισσας Αλεξάνδρας Δουλιδου, ήταν το πρώτο παιδί των γονιών του που σώθηκε (πριν είχαν χάσει άλλα δυο παιδιά) και για αυτόν το λόγο τον ονόμασαν Σωτήρη, και τον έταξαν στο μοναστήρι του Σωτήρος. Έτσι ανέλαβε η οικογένεια να συμβάλει σημαντικά στην οργάνωση του πανηγυριού του Σωτήρος Ο πατέρας μου ήταν πολύ φίλος με τον θρυλικό παππά Χρύσανθο Τζανετη που ήταν Αγιορείτης Αρχιμανδρίτης καλογερόπαππας, με ισχύ, και ο λόγος του είχε ιδιαίτερη βαρύτητα σε δογματικά θέματα της Ορθοδοξίας. Το κα
Απόσπασμα απο την Εφημερίδα Βόρειοι Σποράδες – σελίδα 4 – Δεκέμβριος 1973 Του Ι. Ν. ΓΑΛΑΤΣΑΝΟΥ Θρησκευτικές Εορτές του Δεκεμβρίου Εις Σκόπελον. Μονή Προδρόμου << Μέσα στο πέλαγος του κόσμου γυρνώντας σε ακρογιάλια ξένα, Θεϊκό λιμάνι βλέπω εμπρός μου κι’ ελπίδας φως, Χριστέ μου εσένα >>. Λάμπρος Ζαχαρής Ο Χριστός και η θρησκεία του είναι το θεϊκό λιμάνι της ψυχής, λέει ο ποιητής. Αυτό το νοιώθουμε όμως καλύτερα όταν το καράβι μας φέρει στο λιμάνι του νησιού και πατήσουμε τη γη των πατέρων μας. Ιδίως αυτόν τον μήνα, τον χειμωνιάτικο, λαχταρούμε να ζήσουμε εκεί τις μεγάλες γιορτές, τις χρονιάρες ημέρες, που πουθενά αλλού δεν μπορούμε να τις ευχαριστηθούμε. Αυτό αισθάνεται και ένας άλλος ποιητής όταν γράφει για την εκκλησία του χωριού του: Επισκοπή Σκοπέλου <<Πουθενά πιο μυρωμένο δεν καπνίζει το λιβάνι, πουθενά το καντηλάκι δεν σπιθάει πιο φωτεινό. Την καλή μας εκκλησούλα, όλοι μας εκεί στη μέση Χριστιανοί στην κολυμβήθρα γίναμε κλαψαριστά….>>.
23 Αυγούστου 1951 Μετά μόχθους 40 ετών. Ένας σιωπηλός καλλιεργητής στην Σκόπελο επέτυχε θαυμάσια βελτίωση της δαμασκηνιάς Έκανε πειράματα κρυφά σε ξένα κτήματα Συνάντησε κατ αρχάς δυσπιστία και ειρωνεία Η τελική αναγνώριση του έργου του Σκόπελος – Αύγουστος (του ανταποκριτή μας). Θα μου επιτραπεί νομίζω να αποκαλύψω στο ευρύτερο κοινό μια αθόρυβη αλλά και γόνιμη και αποδοτική εργασία ενός γεωργού, στου οποίου την φιλοπονία, τον ακοίμητο ζήλο και την εφευρετικότητα οφείλεται η βελτίωση της δαμασκηνιάς. Είναι επίσης ανάγκη να γίνει γνωστός ο τρόπος με τον οποίο επετεύχθη κατά κάποιον τρόπο η βελτίωση αυτού του δένδρου, του τόσο προσοδοφόρου και κυρίως μιας απο τις ποικιλίες του, την Αζέν. Ο ακούραστος αυτός και προοδευτικός είναι ο Παναγιώτης Καμπακούμης, δαμασκηνοκαλλιεργητής. Με πρωτοφανή αφοσίωση επί 40 και πλέον χρόνια σε κτήματα άλλων είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει διάφορες παρατηρήσεις σχετικά με την Αζέν. Αφορμή για τις παρατηρήσεις του αυτές έδω
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου