Σκόπελος Νησί

 ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΒΙΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ  ΣΚΟΠΕΛΟΣ - ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ ΓΑΛΑΖΙΟ ΝΗΣΙ - ΒΙΟ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - ΒΙΟ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Η Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής (Biopolitics International Organisation B.I.O) βράβευσε τη Σκόπελο ως "Το πράσινο και γαλάζιο νησί" κατά τη διάρκεια συνεδρίου με την συμμετοχή τοπικών φορέων και προσωπικοτήτων της Β.Ι.Ο. Το συνέδριο που διοργανώθηκε σε συνεργασία με την Αγιογράφο και Πολιτιστική Σύμβουλο του Λαογραφικού Μουσείου Σκοπέλου Ανθή Βαλσαμάκη, βασίστηκε σε μια ανταλλαγή απόψεων γύρω απο την οικοδόμηση ενός " πρότυπου νησιού", έτσι ώστε να βοηθηθούν και άλλα νησιά με παρόμοια προβλήματα και δυνατότητες επιλύσής τους.  Το βραβείο, ένα έργο τέχνης που απεικόνιζε τα κύμματα της Ελληνικής θάλασσας και απενεμήθει στον Δήμαρχο Σκοπέλου Σταμάτη Περίσση, φιλοτέχνησαν απο πέτρα και ασήμι οι Μαραμένος και Πατέρας. Το θέμα του συνεδρίου ήταν "Βιο-Περιβάλλον-Βιο-Πολιτισμός" με στόχο την ευρύτερη κατανόηση οτι η προστασία του περιβάλλοντος είναι άρρηκτα

 Οι καλικάντζαροι είναι φανταστικά δαιμονικά όντα - αν μπορούμε να πούμε όντα αφού είναι πλάσματα της φαντασίας- και ζούνε απο γενιά σε γενιά στην πίστη των ανθρώπων. Οι καλικάντζαροι εκτός απο το κοινό όνομα έχουν και άλλα ονόματα στα διάφορα μέρη της Ελλάδας. Στην Τήνο τους λένε καλιτσάγκαρους, στην Μεσσηνία λυκοκάντζαρους, στη Σάμο καλισπούδηδες και κακανθρωπίσματα, στο Ζαγόρι Ηπείρου καλιοντζήδες, στη Μάνη τσιλιγκρωλιοντζήδες αλλού τους λένε παγανά ή παρωρίτες και στην Κύπρο πλανήταρους. Όλοι αυτοί δεν είναι παρά οι κακόμορφοι καλικάτζαροι, καθαρά πλάσματα της φαντασίας μας.  Σύμφωνα με την παράδοση είναι ψηλοί, τριχωτοί με πολύ μακρυά και αχτένιστα μαλλιά , με χαυλιόδοντες σαν τ' αγριόχοιρου, τραγοπόδαροι και με χέρια μαϊμουδίσια. Με λίγα λόγια η σάρα και η μάρα και κακό συναπάντημα, των δαιμονικών γιατί έχουν και άλλου είδους δαιμονικά πλάσματα της φαντασίας μας και αυτά με υπερφυσικές δυνάμεις αλλά άφταστα σε ομορφιά όπως είναι οι νεράϊδες.  Οι νεράιδες είναι νεανίδες εκπάγλ

    Με το να είναι άδηλον και αφανές το μυστήριο του θανάτου και πολλάκις έρχεται αιφνιδίως και απροόπτως, δια τούτο εμείς ο,τε Ιωάννης Βαρινός και η σύζος μου Γερακώ του Περδικάρη φθάσαντες αμφότεροι εις πρεσβυτικής ηλικίαν και στοχαζόμενοι αυτό το κοινόν και απαραίτητο χρέος ηθελήσαμεν και διατάζωμεν τα της περιούσίας μας οτι ευρισκόμενοι υγιείεις και σώας έχοντες τας φρένας, και την γνώμην μας απαραβίαστον και δη ποιούμεν την παρούσαν μας διαθήκην οικιοθελώς και απαραβιάστως. Διορίζομεν λοιπόν και αποφασίζομεν επειδή καταντήσαμε εις εσχάτην πενίαν, στενοχώριαν και ενδεία, τα υποστατικά μας πράγματα άπερ έχομεν εις τον <<Πύργον>> τα μεν λεγόμενα του Παρίση αμπέλια και χωράφια με το καλύβι να γίνονται τρία μερίδια τα μεν δυο μερίδια ομού με το καλύβι να μένουν του γαμβρού μας Νικολάκι Βελουδιάς, τα οποία τα έχομεν προίκα, αν θελήση το άλλο μερίδιον να το πάρη δια να είναι μόνος του εκεί να δίδη του γαμβρού μας  Ιωάννου 200 γρόσια να παίρνη και το τρίτο μερίδιο, τα δε υπόλο