ΤΥΠΟΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ 1800 ΕΚ ΤΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩ. ΒΛΑΧΑΚΗ

   Με το να είναι άδηλον και αφανές το μυστήριο του θανάτου και πολλάκις έρχεται αιφνιδίως και απροόπτως, δια τούτο εμείς ο,τε Ιωάννης Βαρινός και η σύζος μου Γερακώ του Περδικάρη φθάσαντες αμφότεροι εις πρεσβυτικής ηλικίαν και στοχαζόμενοι αυτό το κοινόν και απαραίτητο χρέος ηθελήσαμεν και διατάζωμεν τα της περιούσίας μας οτι ευρισκόμενοι υγιείεις και σώας έχοντες τας φρένας, και την γνώμην μας απαραβίαστον και δη ποιούμεν την παρούσαν μας διαθήκην οικιοθελώς και απαραβιάστως.

Διορίζομεν λοιπόν και αποφασίζομεν επειδή καταντήσαμε εις εσχάτην πενίαν, στενοχώριαν και ενδεία, τα υποστατικά μας πράγματα άπερ έχομεν εις τον <<Πύργον>> τα μεν λεγόμενα του Παρίση αμπέλια και χωράφια με το καλύβι να γίνονται τρία μερίδια τα μεν δυο μερίδια ομού με το καλύβι να μένουν του γαμβρού μας Νικολάκι Βελουδιάς, τα οποία τα έχομεν προίκα, αν θελήση το άλλο μερίδιον να το πάρη δια να είναι μόνος του εκεί να δίδη του γαμβρού μας  Ιωάννου 200 γρόσια να παίρνη και το τρίτο μερίδιο, τα δε υπόλοιπα πράγματά μας ήτοι αμπέλια και χωράφια εκτός της προίκας του κοριτσιού μας της Κυριατζώ, όλα και όσα αν ευρίσκονται ακίνητα πράγματα τα αφήνουμε του γαμβρού μας Ιωάννου Καράδη δια να τα οικιοποιείται ως ιδία του κτήματα και να μένουν εξ αυτού αναπόσπαστα και αναφέρετα αιωνίως ωσαν όπου υπόσχεται ο αυτός Ιωάννης να μας επιμελείται εις κάθε μας χρείαν και ανάγκη και να μας τρέφει εν όσω έχομεν το ζειν, μετα δε την αποβίωσιν μας τον διατάζομεν να κάνει τόσο του ενός όσον και του ετέρου τα αρμόζοντα της  θανής μας και της ψυχής μας κατα την συνήθεια των χριστιανών.

α) να δίνη και οτι χρέος ήθελε ευρέθη επειδή μέχρι τούδε χρωστούμε υπερ τα 200 γρόσα,

β) του διορίζομεν να κάνη του κάθε ενός ανά δέκα πέντε τεσσαρακονταλείτουργα και απο μια αρχιερατική λειτουργία και δίνη του εγγονού μας 20 γρόσα....

Ταύτα διορίζομε με την ευχή μας να φυλαχθώσι απαράτρεπτα και απροσάλεπτα ας δε εις των κληρονόμων μας ή άλλος τις ήθελε παρατρέψει και αθετήσει την παρούσαν μας διαθήκην να έχη την κατάρα μας και την κατάρα των τριακοσίων δέκα οκτώ Θεοφόρων Πατέρων και ........... εις τον φοβερό κριτή εάν δε και ανίσως ο γαμβρός μας Ιωάννης ο άνωθεν φερόμενος δεν μας κοιτάζει και δεν μας επιμελείται να οικιοποιούμεθα πάλιν εμείς τα πράγματά μας. 

Διο έγινε η παρούσα διαθήκη και εσφραγίσθη τη κοινή βούλα, ως υπογεγραμμένοι ταις υπογραφαις του τιμιωτάτου προεστού δια να έχει το κύρος και ασφάλειαν επί παντός δευτέρου και πάσης εξουσίας.

Έτος  1809, Απριλίου 9, σκόπελος

Γιαννηός μελαχροινού επίτροπος της χόρας Ιωαν. διομαντή γραμματηκός της Χόρας.

Επιμέλεια Κειμένου: Σπυριδούλα Μπετσάνη

Αρχείο:  πατρός Κωνσταντίνου ν. Καλλιανού

Κείμενο: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ