Κατερίνα Καραγιάννη - Μουσικός - Καλλιτέχνες Σκοπέλου

Κ α τ ε ρ ί ν α   Κ α ρ α γ ι ά ν ν η

Φωτό απο Εφημερίδα Βορειες Σποράδες

Το μπουζούκι θεωρείται κατεξοχήν ένα ανδρικό μουσικό μουσικό όργανο,  για την Κατερίνα Καραγιάννη όμως αυτό δεν αποτελεσε καθόλου εμπόδιο στην επιθυμία της να μάθει, να παίξει και να διδάξει. Πρωτοπόρος με επιμονή και υπομονή, ασχολείται επαγγελματικά  με τα μουσικά λαϊκά όργανα με κυριότερο το μπουζούκι και επιπλέον την κιθάρα, το λαούτο και το πιάνο.

Η επιρροή.....

Η μουσική μου άρεσε από παιδί. Παρατηρούσα την μητέρα μου να παίζει κιθάρα κ μετά να την κρύβει πίσω από τον καναπέ για να μην την φτάσουν τα παιδικά μας χέρια και την χαλάσουμε.

Η μουσική.....

Μέχρι και τώρα είναι ζωντανή στην μνήμη μου, η εικόνα του εαυτού μου και των αδερφιών μου να καθόμαστε στον καναπέ κρατώντας κιθαρουλες μικρές να  τις γρατζουναμε και  να γελάμε. Ήταν ωραίες εποχές γεμάτες γέλιο, χαρά και παιχνίδια. Μεγαλώνοντας και συγκεκριμένα, όταν ήμουν δώδεκα ετών ξεκίνησα να μαθαίνω  το πρώτο  μου μουσικό όργανο. Όταν φοιτούσα στο Γυμνάσιο ειχα φτιάξει ένα συγκρότημα μαζί με τις φίλες μου, έτσι δειλά δειλά ξεκινησα και να τραγουδώ παράλληλα.

Η αγάπη για το μπουζούκι........

 Την εποχή που ήμουν ακόμα παιδάκι, ο πατέρας μου έπαιζε ακορντεόν σε νυχτερινά κέντρα, επομένως στο σπίτι μας έκανε πρόβες με έναν φίλο του, που έπαιζε μπουζούκι. Έκτοτε με μάγεψε το όργανο αυτό. Δεν το είχα ξαναδεί και μου έκανε μεγάλη εντύπωση από τότε "ζαλιζα" καθημερινά τον πατέρα μου μου ότι ήθελα να μάθω μπουζούκι.

Η ενθάρρυνση των γονιών......

Ο μπαμπάς μου μουσικός, η μητέρα μου τα είχε  παρατήσει μεν αλλά λάτρευε την μουσική και τα τραγούδια, δεν με απέτρεψαν ποτέ. Η μουσική ήταν το μεράκι τους, η χαρά τους και όταν πια έμαθα μουσικά όργανα μου ζητούσαν κάθε μέρα στο σπίτι να παίζω και να τραγουδάω συμμετέχοντας και εκείνοι μαζί μου. Η αλήθεια είναι ότι στις αρχές όταν έβγαινα έξω και κρατούσα το μπουζούκι ντρεπόμουν αλλά η χαρά μου και η αγάπη μου γι'αυτό το όργανο ήταν τόση δυνατή που με ξεπερνούσα την ντροπή.

Τα μουσικά όργανα.....

Σε όλα τα πτυχία μου ήταν απαιτητό  να παρακολουθήσω μαθήματα πιάνου, τα βασικά τουλάχιστον αλλά ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Ειχα πάντα μεγαλύτερη κλίση στα έγχορδα. Ξεκινησα με μπουζούκι μετά κιθάρα και λαούτο.

Τα πτυχία....

Έχω σπουδάσει Ανώτερα Θεωρητικά και κατάφερα να αποκτήσω τρία πτυχία, Αρμονια, Αντίστοιξη κ Φούγκα. Ήμουν από τα λίγα παιδιά στο ωδείο που ενώ σπούδαζα, ταυτόχρονα δίδασκα και  πληρώνομουν.

Η εργασία.....

Τα τελευταία τρία χρόνια διδάσκω στο Πολιτιστικό Λαογραφικό Σύλλογο, ξεκινήσα να διδάσκω σε επτά παιδιά και  έχω φτάσει τα είκοσι πέντε. Παράλληλα εμφανίζομαι σε διάφορα κέντρα διασκέδασης.

Οι παραστάσεις......

Παράλληλα με τις σπουδές μου και μετά το τέλος αυτών έχω λάβει μέρος σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, έχω παίξει σε μαγαζιά, γάμους. Ειναι σπουδαίο να διδάσκεις αλλά η πρακτική εξάσκηση μπροστά σε κοινό - ακροατές που σε κοιτά στα μάτια και  σε επικροτεί με το  χειροκρότημά του είναι η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση και ανταμοιβή.

Η μουσική είναι........

Η μουσική δεν είναι απλά μια νότα, ένας ήχος, είναι όσα θέλεις να ακούσεις να νιώσεις και  να δεις. Ειναι μια έκφραση ελευθερίας και ανώτερης μουσικής αξίας που διδάσκει χαρά, πόνο,αγάπη. Η μουσική για εμένα είναι:αγαπη-ερωτας-χαρα κ γέλιο!

Το επάγγελμα του μουσικού........

 Πιστεύω είναι δύσκολο για μια γυναίκα. Οι εποχές όμως αλλάζουν και πολύ  συχνά οι γυναίκες τραβάνε πιο μπροστά από τους άντρες, πλεον είναι πιο δραστήριες, δημιουργικές κ δυναμικές.

Η μουσική παράδοση στο νησί.......

Όσο υπάρχουν παιδιά που τους αρέσει το τραγούδι και η μουσική τότε θα υπάρχει και  συνέχεια στην παράδοση. Η μουσική δεν είναι ένα είδος, ειναι μια μεγάλη οικογένεια. Πρεπει να ακούμε απ' όλα τα είδη μουσικής, να είμαστε ανοιχτοί σε όλα για να έχουμε άποψη και γνώμη αλλά και γνώση.

Τα όνειρα.....

 Νομίζω μεγάλωσα για να έχω και άλλα όνειρα. Μου αρέσει όταν να περνάω από τις γειτονιές να ακούω από τα σπίτια κάποιον να παίζει μουσική και να σταματάω το βάδισμα για να τον ακούσω, δεν υπάρχει αυτό πιά, λείπει η χαρά και η όμορφη διασκέδαση που είχαν οι παλιοί με τα γλέντια τους. 

Το τραγούδι που αγαπώ.....

 Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια είναι το Τζιβαέρι με συγκινεί ο θρήνος της ξενιτιάς.

Συνέντευξη της Κατερίνας Καραγιάννη στην Σπυριδούλα Μπετσάνη.

Επιμέλεια: Σπυριδούλα Μπετσάνη

Φωτογραφίες: Κατερίνα Καραγιάννη, Εφημερίδα Βόρειες Σποράδες.