Σκόπελος Νησί

ο Μύθος....  Ο ΣΚΛΑΒΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΙΟΣ Κάποτε στο Έλιος της Σκοπέλου ζούσε ένας βοσκός, που έβοσκε τα γίδια του σε ένα απέραντο δάσος. Ένα πρωί τον έπιασαν οι Τούρκοι, τον έβαλαν σε ένα πλοίο και τον μετέφεραν στην Ανατολή. Εκεί έμεινε αρκετά χρόνια κλεισμένος σε μια φυλακή και οι δικοί του τον είχαν ξεγράψει.   Μια νύχτα έρχεται κάποιος στο κελλί του και του λέει "Σήκω επάνω και έλα μαζί μου". ο σκλάβος μόλις άκουσε τα λόγια αυτά φοβήθηκε και σκέφτηκε "άραγε που θα με πάει"¨. Τον ακολούθησε όμως μέσα στη νύχτα. Μόλι έφεξε είδε οτι βρισκόταν στο Έλιος, στο χωριό του. Τότε ρώτησε τον άγνωστο ποιός είναι και εκείνος του είπε "Είμαι ο άγιος Ταξιάρχης και να μη με ξεχάσεις, να με έχεις πάντα στο μυαλό σου".   Κατόπιν χτίστηκε στο μέρος αυτό το εκκλησάκι του Αγίου Ταξιάρχη. Μέχρι σήμερα οι απόγονοί του έχουν το επίθετο Σκλάβος.  (Απο το βιβλίο Σκοπέλου Λαϊκός Πολιτισμός του Αδαμάντιου Σάμψων 1995 ). Η Παράδοση......   Ο Κωνσταντίνος Βαλσαμάκης έφθασε στην Σκόπελο ...

Μεταφορά απο  Σκοπελίτικα Αφηγήματα ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ  Του Κωστή Ι. Πασχάλη Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου       2001 Ο Διοικητής και ο Δήμαρχος..............    Είχαν περάσει κανά δυο μήνες απο τις εκλογές που τις είχε κερδίσει ο βασιλόφρονας Δεληγιάννης και, παλιό κόλπο, έπεφτε απαραίτητο σιδέρωμα στους αντιπάλους του.    Λες και η μοίρα αυτού του τόπου να ζει σε μόνιμο διχασμό, ήτανε πάλι χωρισμένος στα δυο. Απο τη μια οι βασιλόφρονες και απ' την άλλη οι λεγόμενοι δημοκράτες Τρικουπικοί, που και κατά κανόνα κέρδιζαν τους αντιπάλους τους. Μα τα μαχαίρια που έβγαιναν στην προεκλογική περίοδο, δεν έμπαιναν στις θήκες τους με τη λήξη των εκλογών. Ατέλειωτα γλέντια και παρέες στους δρόμους με χτυπητά τραγούδια για καραζνά (κορόιδεμα) κομπάζαν οι νικητές στα κατασκότεινα σοκάκια μας σε μόνιμη προεκλογική περίοδο.     Τούτη τη φορά όμως τα πράματα δεν τους ήρθαν όπως τα περίμεναν. Ο Δεληγιάννης κέρδισε τον Τρικούπη στις εκλογές και ...

 O Μαχαιράς της Σκοπέλου...   Ο Χρήστος Πατσής, ήταν ένας απο τους παλαιότερους λαϊκούς τεχνίτες μαχαιριών ή αλλιώς ¨μαχαιράς¨ της Σκοπέλου. "Η τέχνη αυτή υπάρχει τουλάχιστον για 200 χρόνια στο νησί και πάει από γενιά σε γενιά". Κάποιοι από τους παλιούς μαχαιράδες ήταν ο Παναγιώτης Αστεριάδης, ο Θανάσης Γεωργίου και ο Γιάννης Λεμονής ενώ ο παλαιότερος που ο ίδιος θυμάται ήταν ο Γιώργος Κουτρέλος.    Ο ζήλος του και η επιμονή του ήταν αυτά που τον ώθησαν, όταν ήταν ακόμη μικρό παιδί, να «κλέψει» την τέχνη από έναν μεγαλύτερο και παλαιότερο τεχνίτη, που δεν ήθελε να μάθει σε κανέναν τη τέχνη. Ο ίδιος είχε σιδηρουργείο και απέναντί του είχε το εργαστήριο του ο «μαχαιράς», άνοιγε το παράθυρο και έβλεπε τις κινήσεις μία προς μια που έκανε ο τεχνίτης, από την αντανάκλαση πάνω στο τζάμι. Έκτοτε και αδιάλειπτα για 65 χρόνια, δημιουργεί τα σκοπελίτικά μαχαίρια.     Τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι ανοξείδωτο μέταλλο για τις λάμες, κέρατο τράγου ή κατσίκας γ...

  ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ....του Θανάση Ν. Παπαευσταθίου December 01, 2016 To   τέλος της μικρής μας…πόλης.    Γεννήθηκα στη Σκόπελο τέλη του 1958. Η πρώτη μου λοιπόν εικόνα της γενέτειρας μου γης, που απέχει πολύ από τη σημερινή της όψη, ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του 60. Ποια ήταν λοιπόν η όψη της Σκοπέλου τότε ;    Μια παραλία στην οποία το Ηρώον ήταν αρκετά στην άκρη. Στην θέση της σημερινής προβλήτας (παλίο λιμάνι) μια μικρή προεξοχή για τις βάρκες, ο «κομμένος». Μεταξύ των 2 περιπτέρων (Καθηνιωτη – Λιθαδιώτη) λίγα παραδοσιακά καφενεία και λίγα εστιατόρια και ουζερί.     Η Σκόπελος είχε τότε ένα έντονο παραδοσιακό νησιώτικο χρώμα, με τις γριές να φορούν τσ’ φστάνες με σπίτια και σοκάκια παραδοσιακά, που φαίνονταν υπέροχα από την Αμπελική, που ήταν ο τόπος των σχολικών μας εκδρομών. Είχε και 2 δημοτικά και ένα κτίριο για το γυμνάσιο αληθινά στολίδια. Είχε όμως και φτώχεια το νησί που  ανάγκαζε πολλούς νησιώτες να μπαρκάρουν ή...

  ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ "ΠΑΥΛΟ ΝΙΡΒΑΝΑ" Παύλος Νιρβάνας " Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο  Χρυσό κριάρια και στης Μαρίτσας τη  ποδιά, σφάζονται παληκάρια.  Μαρίτσα Πενταγιώτισσα,  μωρή  δασκαλοπούλα, εσύ τα ΄καμες ούλα !". Με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο  Παύλος Νιρβάνας  είναι γνωστός ο Έλληνας Σκοπελίτης λογοτέχνης, κριτικός και χρονογράφος   Πέτρος Κ. Αποστολίδης . Ο πατέρας του, έμπορος Κωνσταντίνος Αποστόλου Κουμιώτης, ήταν από την Σκόπελο και ο δάσκαλος του τον μετονόμασε σε Αποστολίδη και η μητέρα του, Μαριέττα Ιωάννου Ράλλη, ήταν γόνος της γνωστής οικογένειας Ράλληδων απο τη Χίο.  Γεννήθηκε στην Μαριανούπολη της Ρωσίας (σήμερα ανήκει στην Ουκρανία) το 1866. Σε μικρή ηλικία, επιστρέφει στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε αρχικά στην Σκόπελο  με την οικογένεια του, όπου και εγγράφεται στο Σχολαρχείο και το Γυμνάσιο  και μετέπειτα  στον   Πειραιά , οπότε τελι...

  January 05, 2017            Κ άπως έτσι θυμάμαι και εγώ το νησί μου.....μια μεγάλη, ζεστή παραλία. Μπρός τα πόδια μας η θάλασσα, φορούσαμε το μαγιό και τα τσόκαρα, ανοίγαμε την πόρτα του σπιτιού μας και τρέχαμε στην "Άμμο". Η γιαγιά μου καθόταν απέναντι στο παλιό ταχυδρομείο και με αγνάντευε, εγώ περήφανη, που ήμουν μόνη  τάχα  στην αμμουδιά, τσαλαβουτούσα όλη την ώρα στο νερό, κάνοντας βουτιές και κατακόρυφα ώσπου στο τέλος βούλωναν τα αυτιά μου . Λιαζόμουν στην άμμο για να μαυρίσω χωρίς να νοιάζομαι αν οι ακτίνες του ήλιου ήταν επικίνδυνες και επιδείκνυα το μπλε μπικίνι, που μου είχε στείλει η νονά μου από την Αθήνα  με ύφος "εκατό Καρδιναλίων" .    Το απόγευμα μαζεύονταν και άλλα παιδιά και μπαίναμε στα βαθιά. Γελούσαμε γιατί γνωρίζαμε ότι  όπου και να πατούσαμε ήταν ρηχά, μέχρι ενός σημείου βέβαια αφού οι ιστορίες για την ύπαρξη πηγαδιών στον βυθό της, μας είχαν λίγο τρομοκρατήσει.   Το  βράδυ πηγαίναμε στη...

  Αφιέρωμα σε  καλλιτέχνες της Σκοπέλου  ΑΝΘΗ ΒΑΛΣΑΜΑΚΗ June 28, 2017 Ανθή Βαλσαμάκη – Αγιογράφος Η Ανθή Βαλσαμάκη, είναι απόγονος του  Γιαννιού Νικολαίδη – Χατζησταμάτη (1800 – 1885 ), μακρινού ξάδελφου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,  ο οποίος τον αναφέρει σε διήγημά του με τίτλο «το Χατζόπουλο», χώρια από την πλούσια δράση του ως δικηγόρος και συμβολαιογράφος του νησιού και πληρεξούσιος Σκοπέλου στην Β΄Εθνοσυνέλευση του 1863, υπήρξε θεμελιωτής της οικογενειακής παράδοσης. Η οικογένεια Νικολαίδη ήταν αυτή που δώρησε το 1991  την οικία  όπου στεγάζετε σήμερα το Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου.   Είναι Πτυχιούχος του Τμήματος Σκηνογραφίας της Σχολής Βακαλό και της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Εργαστήρι Αγιογραφίας κ. Ξυνόπουλου).    Η αγιογραφία για αυτήν δεν αποτελεί μόνο ένα επάγγελμα, αλλά μια στάση και ουσία ζωής με την πίστη ως ζωτική ενέργεια που τη βοηθά να πορεύεται. Τα βήματα της στην αγιογραφία οδηγήθηκαν μέσα από προσωπικά της ...