Ο "Πύργος" ένα αριστούργημα του εκ Σκοπέλου ναυπηγού Μάρκου Μαρκάκη.

By Σπυριδούλα Μπετσάνη

 Ο ΠΥΡΓΟΣ


Ένα χειροτέχνημα , που κατασκεύασε ο ναυπηγός Μάρκος Μαρκάκης, ο οποίος εργαζόταν στην Βράϊλα της Ρουμανίας. Πρόκειται για έναν πύργο συναρμολογημένο απο χιλιάδες μικρά ξυλάκια, στις θήκες του οποίου έχουν τοποθετηθεί φωτογραφίες της οικογένειάς του ενώ στα μεταξύ τους κενά υπήρχαν εκατοντάδες μικρά τζαμάκια, τα οποία με τα χρόνια έσπασαν.


Στο κέντρο απεικονίζεται Μάρκος Μαρκάκης

Ο Μάρκος Μαρκάκης σύμφωνα με την προφορική μαρτυρία αλλά και το γραπτό σημείωμα της οικογένειας του, το κατασκεύασε το 1878. Με βάση την αναζήτση του ονόματος του ίσως  ο ίδιος ήρθε στην Σκόπελο απο την Κρήτη ή το Τρίκερι να εργαστεί ως ναυπηγός και νυμφέφθηκε στο νησί, όμως μετακόμισε στην Βράϊλα της Ρουμανίας όπου υπήρχε αρκετή δουλειά στα ναυπηγεία.



Όταν επέστρεψε στο νησί διοχέτευσε την γνώση του και την "μαεστρία" του κατασκευάζοντας διακοσμητικά αντικείμενα, που η τέχνη τους σχετίζοταν με την ναυπηγική ιδιότητά του.




Ο Μάρκος Μαρκάκης υπήρξε παππούς της Αθηνάς Μπετσάνη Σάββα και της Νίνας Μπετσάνη Χαλλά.


Η Αθηνά Σάββα, εγγονή του ναυπηγού

Έρευνα - Επιμέλεια Σπυριδούλα Μπετσάνη

Αρχείο Αθηνάς Μπετσάνη Σάββα

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ένας σιωπηλός καλλιεργητής στην Σκόπελο - Παναγιώτης Καμπακούμης απο την Τένεδο.

By Σπυριδούλα Μπετσάνη
Εικόνα
  23 Αυγούστου 1951 Μετά μόχθους 40 ετών. Ένας σιωπηλός καλλιεργητής στην Σκόπελο  επέτυχε θαυμάσια βελτίωση της  δαμασκηνιάς Έκανε πειράματα κρυφά σε ξένα κτήματα Συνάντησε κατ αρχάς δυσπιστία και ειρωνεία Η τελική αναγνώριση του έργου του Σκόπελος – Αύγουστος (του ανταποκριτή μας). Θα μου επιτραπεί νομίζω να αποκαλύψω στο ευρύτερο κοινό μια αθόρυβη αλλά και γόνιμη και αποδοτική εργασία ενός γεωργού, στου οποίου την φιλοπονία, τον ακοίμητο ζήλο και την εφευρετικότητα οφείλεται η βελτίωση της δαμασκηνιάς. Είναι επίσης ανάγκη να γίνει γνωστός ο τρόπος με τον οποίο επετεύχθη κατά κάποιον τρόπο η βελτίωση αυτού του δένδρου, του τόσο προσοδοφόρου και κυρίως μιας απο τις ποικιλίες του, την Αζέν. Ο ακούραστος αυτός και προοδευτικός είναι ο Παναγιώτης Καμπακούμης, δαμασκηνοκαλλιεργητής. Με πρωτοφανή αφοσίωση επί 40 και πλέον χρόνια σε κτήματα άλλων είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει διάφορες παρατηρήσεις σχετικά με την Αζέν. Αφορμή για τις παρατηρήσεις του αυτές έδω
Read more »

Θρησκευτικές Εορτές του Δεκεμβρίου στην Σκόπελο - Αρχείο Εφημερίδας "ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ 1973"

By Σπυριδούλα Μπετσάνη
Εικόνα
  Απόσπασμα απο την Εφημερίδα Βόρειοι Σποράδες – σελίδα 4 – Δεκέμβριος 1973 Του Ι. Ν. ΓΑΛΑΤΣΑΝΟΥ Θρησκευτικές Εορτές του Δεκεμβρίου Εις Σκόπελον. Μονή Προδρόμου << Μέσα στο πέλαγος του κόσμου γυρνώντας σε ακρογιάλια ξένα, Θεϊκό λιμάνι βλέπω εμπρός μου κι’ ελπίδας φως, Χριστέ μου εσένα >>.  Λάμπρος Ζαχαρής Ο Χριστός και η θρησκεία του είναι το θεϊκό λιμάνι της ψυχής, λέει ο ποιητής. Αυτό το νοιώθουμε όμως καλύτερα όταν το καράβι μας φέρει στο λιμάνι του νησιού και πατήσουμε τη γη των πατέρων μας. Ιδίως αυτόν τον μήνα, τον χειμωνιάτικο, λαχταρούμε να ζήσουμε εκεί τις μεγάλες γιορτές, τις χρονιάρες ημέρες, που πουθενά αλλού δεν μπορούμε να τις ευχαριστηθούμε. Αυτό αισθάνεται και ένας άλλος ποιητής όταν γράφει για την εκκλησία του χωριού του: Επισκοπή Σκοπέλου <<Πουθενά πιο μυρωμένο δεν καπνίζει το λιβάνι, πουθενά το καντηλάκι δεν σπιθάει πιο φωτεινό. Την καλή μας εκκλησούλα, όλοι μας εκεί στη μέση Χριστιανοί στην κολυμβήθρα γίναμε κλαψαριστά….>>.
Read more »

ΠΑΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (1952-2020) - Όπως τον γνώρισα....Yona Stamatis και βίντεο

By Σπυριδούλα Μπετσάνη
Εικόνα
  Γράφει η Yona Stamatis  Καθηγήτρια Εθνομουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σπρίνγκφιλντ:  Ο Παύλος Βασιλείου (1952-2020) – Όπως τον Γνώρισα Εισαγωγή Είναι λίγες οι γνωριμίες που κάνουμε και μας αλλάζουν την ζωή. Έτσι ήταν η δική μου η γνωριμία με τον κύριο Παύλο Βασιλείου, έναν άνθρωπο που μου έμαθε όχι μόνο για την μουσική, αλλά για ακόμα μεγαλύτερα θέματα: για την καλοσύνη, για την γενναιοδωρία, για την ανθρωπιά. Ο Παύλος ήταν φίλος, μουσικός, και άνθρωπος απ’τους λίγους. Ξεχώριζε απ’ την εξαιρετική του ρεμπέτικη φωνή, απ’το πρωτοποριακό του μαγαζί στην Αθήνα, την «Ρεμπέτικη Ιστορία», και απ’ το πάθος και τον σεβασμό του για το είδος. Παρά τις γνώσεις και το ταλέντο του, ο Παύλος είχε μια ασύγκριτη σεμνότητα η οποία δεν ήταν αποτέλεσμα ιδιοσυγκρασίας, αλλά βασική ιδεολογία ζωής. Θυμάμαι όταν σαν φοιτήτρια από το πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν του πρωτοζήτησα την συναίνεσή του να γράψω το διδακτορικό μου για την καριέρα του. Η απάντησή του ήταν η εξής: «Να γράψεις. Αλλά
Read more »