Σκόπελος Νησί

  Η εφημερίδα "Σκριπ" από το 1893 έως το 1895 ήταν σατιρική. Και μέχρι το 1929 ήταν καθημερινή πολιτική. ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑΣ ΤΡΕΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ ΑΝΕΥ ΝΕΚΡΩΝ ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ    Σκόπελος Μάρτιος. Σήμερα έγινε στο ωραίο αυτό νησί, στο οποίο βρίσκομαι μια παράξενη κηδεία. Ή μάλλον τρεις κηδείες, κηδείες χωρίς να υπάρχουν τα λείψανα, χωρίς νεκρούς. Κηδεύτηκαν τρεις θαλασσινοί, τρία παλικάρια, τα οποία κατά την θεομηνία των τελευταίων ημερών ετάφησαν εις τα νερά του Θερμαϊκού ή του Αιγαίου.   Όπως μου αφηγήθηκαν οι κάτοικοι απο αμνημονεύτων ετών, οι ναυαγούντες και πνιγμένοι ναυτικοί της κηδεύονται σαν να πέθαναν στο νησί τους και σαν να υπάρχει εδώ ο νεκρός. Το τραγικό ναυάγιο    Ας δούμε όμως ποιοί ήταν εκείνοι που ενώ ετάφησαν στην τρικυμισμένη θάλασσα, κηδεύτηκαν στο νησί τους σήμερα. Την 19η Φεβρουαρίου ανεχώρησε απο την Θεσσαλονίκη, μικρό, βενζινοκίνητο πλοιάριο του Ευαγγέλου Σάμψων κατευθυνόμενο στην Σκόπελο με ...

Παναγιώτα Μπέλλα Η επαφή με την μουσική...........  <<Στην ηλικία των 6 ετών οι γονείς μου αλλά και η γιαγιά μου εκτός από το να διαβάζω και να αποκτώ τρόπους καλής συμπεριφερας, μου μάθαιναν και τραγούδια ετσι έμαθα να καλλιεργώ την φωνή μου και να τραγουδώ από μικρό παιδί. Οι επισκέψεις στο σπίτι του θείου μου ήταν καθοριστικές για την μετέπειτα ενασχολήσή μου με την μουσική. Όποτε ανταμώναμε έπαιρνε την κιθάρα για να τραγουδήσουμε μαζί, μου δημιούργησε πάθος γι' αυτό το μουσικό όργανο. Και τα χρόνια περνούσαν.....Ένιωθα μέσα μου πως η μουσική  κυλούσε στο αίμα μου.>>  Η πρώτη μου κιθάρα...... <<Όταν έγινα 12 χρόνων ζήτησα από τον πατέρα μου να μου αγοράσει μια κιθαρα, δεν θα ξεχάσω ποτέ την απογοητευσή μου στην άρνησή του γιατί πίστευε οτι δεν θα ασχοληθώ και οτι ήταν ένας απλός ενθουσιασμός.  Επί 3 χρόνια τον παρακαλούσα να μου αγοράσει και όπως λένε "ο επιμένων νικά"  έτσι 15 χρόνων κράτησα στα χέρια μου την πρώτη μου κιθάρα. Χαρά απερί...

  <<Ο δικός μου ο κυρ Αλέξανδρος είναι ο μάγος του ξεπεσμένου δερβίση, είναι εκείνος που μίλησε με τον πιο ποιητικό, μεταφυσικό και εν τέλει γιορταστικό τρόπο για τον ήχο, τη μουσική και την πνοή. Κόσμος-κόσμημα! Φτιαγμένος από τα χέρια του κυρ Αλέξανδρου. Πέτρες, δάση, σοκάκια και ακρογιάλια, όλα δικά του! Εκείνος ο ταπεινός Παπαδιαμάντης από την αγάπη του και την καρδιά του τον φύσηξε αυτόν τον κόσμο και έχει ανάλαφρη πνοή, είναι από μέσα φωτεινός και γι’ αυτό για πάντα γιορτινός. Για πάντας γιορτινός!>> ( 16/1/11,Καθημερινή της Κυριακής - Μάνος Αχαλινωτόπουλος) Στις 4 Μαρτίου του 1851 γεννιέται ένας απο τους μεγαλύτερους και σπουδαιότερους διηγηματογράφους και πεζογράφους της ελληνικής λογοτεχνίας. Γνωστό σε όλους οτι ήρθε στην ζωή στο νησί της Σκιάθου, το νησί που ποιητικά και αέρινα περιγράφεται σπιθαμή προς σπιθαμή στα διηγήματά του. Παράλληλα διέμενε και στην Αθήνα όπου οδηγήθηκε εκεί για τις σπουδές του στο Εθνικό Καποδιστριακο. Απο αυτά τα δύο μέρη εμπνέεται ...

  Οι Καλικάντζαροι Δεκέμβρης 1973 Δημήτριος Ιω. Βλαχάκης <<Ξύπνα μάνα…...κτυπάνε οι καμπάνες, ξύπνα>> Φυσούσε παγερός βοριάς και κάπου- κάπου έπεφτε απο καμιά νυφάδα χιονιού και η κοπελιά η Μουσχαδώ αγρυπνούσε ως τα χαράματα στον αργαλειό, έπρεπε να τελειώσει τις παραγγελίες για τα Χριστούγεννα να παραδώσει την δουλειά για να οικονομηθούνε οι χρονιάρες μέρες. Ήτανε ορφανή η καημενούλα και ζούσε συντροφιά με την γριά τη μάνα της που κείνο το πρωινό η γρια θα πήγαινε μαζί με άλλες γριούλες στην εκκλησία να ακούσουνε τις ώρες και να συντροφέψουνε τη Μεγαλόχαρη που θα έφερνε σε τούτο το κόσμο τον Θεό, τον μονογενή της Υιό να σώση τους ανθρώπους απο τις αμαρτίες. Ξύπνησε σύνταχα η γριούλα, στολίστηκε μάνι – μάνι, πήρε στο ένα χέρι της το φαναράκι και στο άλλο το ραβδάκι της και κίνησε για την εκκλησιά. Τριγύρω όλοσκόταδο. Οι καμπάνες ξανακτύπησαν γλυκά – γλυκά σκορπώντας τους ήχους τους μες το σκοτάδι το αυγηνό σαν ουράνια ψαλμωδία. Η κοπελιά η προκομένη κληδ...

  Παντελής Χ. Πατσής Παραδοσιακά Σκοπελίτικα Μαχαίρια. Μαχαιροποιός Το Σκοπελίτικο μαχαίρι δεν είναι όπλο, είναι εργαλείο και δημιούργημα καρδιάς. Κάθε ένα είναι μοναδική γέννα του τεχνίτη, το οποίο υπογράφει με την ψυχή του χαράζοντας τα στιχάκια του. Η κατασκευή των μαχαιριών στο νησί μετρά περίπου 2 αιώνες σύμφωνα με μαρτυρία του αείμνηστου Χρήστου Πατσή, ο παλαιότερος μαχαιροποιός που θυμόταν ο ίδιος ήταν ο Γιώργος Κουτρέλος. Τα Σκοπελίτικα Μαχαίρια δεν ήταν τόσο γνωστά όσο τα Κρητικά ήταν όμως σίγουρα φημισμένα διότι είχαν αντοχή και έκοβαν, οι παλιοί οι μαχαιράδες χρησιμοποιούσαν καλής ποιότητας πρώτη ύλη. Διακρίνονταν δε από την ασύμμετρη κυρτή λάμα που πλαταίνει στο μπροστινό της μέρος <<ένα μαχαίρι σουφκιαξα χρυσέ μου Παντελή να με θυμάσε πάντοτε όλη σου τη ζωή>> μαχαίρι του πατέρα του Χρήστου Πατσή. Ο Παντελής Χ. Πατσής, συνεχίζει επάξια την παραδοσιακή τέχνη της κατασκευής μαχαιριών για να κρατήσει ζωντανό το παραδοσιακό επάγγελμα που κληρονόμησε...

  Απόσπασμα απο την Εφημερίδα Βόρειοι Σποράδες – σελίδα 4 – Δεκέμβριος 1973 Του Ι. Ν. ΓΑΛΑΤΣΑΝΟΥ Θρησκευτικές Εορτές του Δεκεμβρίου Εις Σκόπελον. Μονή Προδρόμου << Μέσα στο πέλαγος του κόσμου γυρνώντας σε ακρογιάλια ξένα, Θεϊκό λιμάνι βλέπω εμπρός μου κι’ ελπίδας φως, Χριστέ μου εσένα >>.  Λάμπρος Ζαχαρής Ο Χριστός και η θρησκεία του είναι το θεϊκό λιμάνι της ψυχής, λέει ο ποιητής. Αυτό το νοιώθουμε όμως καλύτερα όταν το καράβι μας φέρει στο λιμάνι του νησιού και πατήσουμε τη γη των πατέρων μας. Ιδίως αυτόν τον μήνα, τον χειμωνιάτικο, λαχταρούμε να ζήσουμε εκεί τις μεγάλες γιορτές, τις χρονιάρες ημέρες, που πουθενά αλλού δεν μπορούμε να τις ευχαριστηθούμε. Αυτό αισθάνεται και ένας άλλος ποιητής όταν γράφει για την εκκλησία του χωριού του: Επισκοπή Σκοπέλου <<Πουθενά πιο μυρωμένο δεν καπνίζει το λιβάνι, πουθενά το καντηλάκι δεν σπιθάει πιο φωτεινό. Την καλή μας εκκλησούλα, όλοι μας εκεί στη μέση Χριστιανοί στην κολυμβήθρα γίναμε κλαψαριστά…....