Για τις γυναίκες της Σκοπέλου........

 

             Για τις γυναίκες της Σκοπέλου και όλου του κόσμου!

Σήμερα 8 Μάρτη και η σκέψη μου ταξιδεύει σε όλες τις γυναίκες πριν απο εμάς, που έζησαν σε άλλες εποχές, αυστηρά ανδροκρατούμενες και αυταρχικές. Στις γυναίκες αυτές, όπως οι γιαγιάδες μας, που μεγάλωσαν σε μια κοινωνία συντηρητική, όπου η δουλειά θεωρούνταν υποτιμητική, η βόλτα στην παραλία απαγορευμένη και τα φορέματα με τα κοντά μανίκια ανήθικα. 

    Που οι οικογένειές τους, προτιμούσαν να τις αφήσουν ανύπαντρες και γεροντοκόρες παρά να εκπέσουν σε κατώτερη κοινωνική τάξη, που ήταν ολημερίς κλεισμένες μέσα στο σπίτι και δεν είχαν λόγο ούτε για τον άντρα που θα παντρευτούν. Ακόμη όμως και στις παντρεμένες, που κρατούσαν το τιμόνι του νοικοκυριού, που έκαναν τη διαχείρηση των χρημάτων, που φρόντιζαν τα παιδιά, τον άντρα, τους γονείς και τα πεθερικά, που έμεναν μόνες με τα παιδιά όταν ο άντρας ταξίδευε σε μέρη μακρινά.

Σήμερα λοιπόν πρέπει να αποτίσω έναν φόρο τιμής, ακριβώς σε όλες αυτές τις γυναίκες, του περασμένου αιώνα, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και έκλεισαν τα μάτια τους στην Σκόπελο, στην συντηρητική Σκόπελο με τα αυστηρά ήθη.

Που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και έκαναν την καταπίεσή τους αυτήν δημιουργίκή δύναμη, κεντώντας αριστουργήματα, ιγκλέ, μεταξοβελονιές και νυφικά φουστάνια, πλέκοντας νυφικές κουβέρτες, ανοίγοντας φύλλα στο χέρι και παρασκευάζοντας καταπληκτικές πίτες, που συμμετείχαν σε όλες τις εργασίες της οικογένειεας, να συλλέξουν ελιές, να ψήσουν δαμάσκηνα, να μαζέψουν τα αμύγδαλα και τα βότανα, να ζυμώσουν το ψωμί στο χέρι, να τυροκομίσουν, να μαγειρέψουν για όλη την οικογένεια και τους εργάτες και στην επιστροφή τους στο σπίτι να κουβαλήσουν νερό, να πλύνουν τα ρούχα στο χέρι, πολλές φορές ακόμα να κουβαλήσουν τα ξύλα για την σόμπα. Που δεν ήταν τόσο τύχερες να μορφωθούν καθώς η οικογένεια τους προτιμούσε να παρατήσουν το σχολείο για τις αγροτικές εργασίες.

Σε αυτές τις γυναίκες τις Σκοπελίτισσες, που δεν κουράζονταν ποτέ, που διατηρούσαν τα σοκάκια τους πεντακάθαρα με ασβέστη γεράνια και βασιλικούς, που το σπίτι τους έλαμπε απο την “πάστρα” και ας ήταν σε αρκετές περιπτώσεις φτωχικό, που ντυνόντουσαν ευπρεπώς και πήγαιναν κάθε Κυριακή στην εκκλησία, που πάλευαν δίπλα στον σύζυγό τους αλλά και που κρατούσαν το τιμόνι του σπιτιού, όταν αυτός ταξίδευε σε μέρη μακρινά και αξιοποιούσαν τα χρήματα για να φτιάξουν σπίτια και προίκα για τα παιδιά τους, τις οικονόμες και τις δυναμικές.

Στις γυναίκες λοιπόν, του οποιουδήποτε αγώνα, της βιοπάλης, του μόχθου, της οποιασδήποτε εποχής, που στεκόνταν πάντα υπεύθυνα σε οποιαδήποτε κοινωνική κατάσταση με ευπρέπεια και σεβασμό.......στις γυναίκες όλου του κόσμου και ιδιαίτερα της Σκόπελου, που δημιούργησαν πολιτισμό, που δεν ήταν τόσο τυχερές όπως εμείς, που δεν χρειάζεται να πλύνουμε στο χέρι ή να ζυμώσουμε το ψωμί μας, που μπορούμε να κάνουμε τα αυτονόητα να πάμε για δουλειά και να αμοιβόμαστε, να πιούμε έναν καφέ με τις φίλες μας χωρίς να σχολιαστούμε, να ψηφίσουμε, να οδηγήσουμε, να ζητήσουμε διαζύγιο όταν υποφέρουμε δίπλα στον βάναυσο άντρα, που μπορούμε να λέμε την γνώμη μας........ δικαιώματα βέβαια, που αποκτήθηκαν με αγώνα και αίμα άλλων γυναικών, που βρήκαν το θάρρος και τη δύναμη και τα διεκδίκησαν, πριν απο εμάς!!!!!!!!!!!!

Κείμενα: Σπυριδούλα Μπετσάνη

Πηγή για την κοινωνική θέση της γυναίκας: "Η Σκοπελίτικη Ενδυμασία" Μαρίκας Δελήτσικου Παπαχρήστου και αφηγήσεις απο γυναίκες της Σκοπέλου.

Φωτογραφίες : Αρχείο Μάχης Βλαχάκη Λεμονή