Αφιέρωμα στον Γεώργιο Βλαχάκη και Βίντεο - Εις μνήμην.

 

Η Μάχη και Αγνή Βλαχάκη Θυμούνται....

                                                         

Το Λιβάδι 

.....................Σε λιβάδι οργωμένο, όλο λούλουδα σπαρμένο, ένα λουλουδάκι βρήκα να φυτρώσει δεν τ' αφήκα. Το κοψα μα ήταν ένα και δεν του ΄μοιαζε κανένα, άσπρο με κλαδιά γαλάζια, όλο σκέρτσα και όλο νάζια. Άρχισα και το μαδούσα, - μ' αγαπάς το ερωτούσα; - ναι εκείνο μου απαντούσε και όλο μου εχαμογελούσε. Σκύβω μάζεψα τα φύλλα, ένα - ένα και τα πήρα, να τα κάνω φυλαχτάρι, ο Θεός να με φυλάει....... Του Γιώργου Βλαχάκη.

Ο πατέρας Γεώργιος Βλαχάκης, ο μουσικός...

Ο Γεώργιος Βλαχάκης γεννήθηκε το 1912. Στην ηλικία των πέντε ετών και επηρεασμένος απο τον θείο του που έπαιζε βιολί, πήρε ένα ξύλο και μια σκούπα αχυρένια απο την οποία έφτιαξε τις χορδές και παρίστανε οτι έπαιζε βιολί, όλη μέρα. Ο θείος του είδε την αγάπη του και την όρεξη του για το βιολί και ανέλαβε να τον διδάξει. Ο ίδιος όμως ήθελε να μάθει με νότες έτσι στα 30 χρόνια του πήγε στο Ωδείο Αθήνων στην τελευταία τάξη διότι έπαιζε ήδη άριστα κλασσική μουσική. << Ο πατερας μου δεν έπαιζε έξω ποτέ, ούτε σε γάμους, ούτε σε πανηγύρια. Έπαιζε συνήθως στο Σινεμά Ορφέα με τα αδέρφια του, που ήταν και ιδιοκτησία τους, τον Αποστόλη στο Ακορντεόν και τον Κωστή στα ντραμς. Έπαιζαν πάντα αφιλοκερδώς για φιλανθρωπικό σκοπό για τα σχολεία και τις εκκλησίες. Η πληρωμή τους ήταν το “ευχαριστούμε τους αδερφούς Βλαχάκη”. >> θυμάται η Μάχη ενώ συνεχίζει <<Το πάθος του πατέρα μου ήταν πολύ μεγάλο, κάποια εποχή έμεινε μόνος του στο εξοχικό μας σπίτι στον Πύργο για να εξασκηθεί, η εξάσκηση αυτή διήρκησε 3 μήνες και η αλήθεια είναι ότι έβγαλε πολλά μουσικά κλασσικά  έργα.>> .

<<Την περίοδο της κατοχής, όταν υπήρχαν Ιταλοί στο νησί, οι οποίοι ήταν φιλόμουσοι, τον καλούσαν να παίζει συνεχώς καθώς εκτιμούσαν και απολάμβαναν ιδιαίτερα την κλασσική μουσική. Είναι δε χαρακτηριστικό οτι το 1990, ένας απο τους Ιταλούς που είχαν βρέθεί στην κατοχή στην Σκόπελο, επέστρεψε και τον αναζητούσε, διότι του είχε μείνει η ανάμνηση του βιολιού και οι μελωδίες, που έπαιζε ο πατέρας μας,  δυστυχώς όμως κανείς δεν τον καθοδήγησε και έτσι δεν κατάφερε να τον συναντήσει όσο ζούσε.>> αναφέρει η Μάχη. 

Ένα ακόμη συγκλονιστικό περιστατικό της κατοχής αναφέρει η Αγνή: 

<<Την περίοδο αυτή, ένα γερμανικό αεροπλάνο έπεσε στη θάλασσα έξω απο την Σκόπελο και οι Γερμανοί χειριστές του ανασύρθηκαν νεκροί. Οι Γερμανοί τότε, και ειδικότερα το Τάγμα Θανάτου, πήραν την απόφαση να κανουν αντίποινα καθώς θεωρησαν οτι το αεροπλάνο κατερίφθη. Αποβιβάστηκαν στο Λουτράκι και απο εκεί έφτασαν στην Σκόπελο απο την πάνω Αγία Παρασκευή με τα πόδια. Συγκέντρωσαν περίπου 600  Σκοπελίτες για να τους εκτελέσουν μπροστά απο το καφενείο του Γουργιώτη και του Παπαγεωργίου, όμως τελευταία στιγμή   παρενέβη ο Κωνσταντίνος Επιφανείου, ο οποίος μιλούσε γερμανικά και γενικά είχε επαφές μαζί τους και τους εξήγησε οτι οι γερμανοί πιλότοι ενταφιάστηκαν με όλες τις τιμές, που τους άξιζε και έτσι η εκτέλεση απετράπη. Έπειτα δόθηκε δεξίωση προς τιμήν τους στην οποία έλαβε μέρος και ο πατέρας μου, παίζοντας μουσική. Παρόλα αυτά ο συγκεκριμένος άνθρωπος έπειτα κατηγορήθηκε ως αντιπατριώτης και φυλακίστηκε  όμως η αλήθεια είναι οτι η παρέμβαση του και οι κινήσεις του στάθηκαν σωτήριες για την ζωή των συμπολιτών του.>>

Τα αδέρφια Βλαχάκη......

Τα αδέρφια ήταν τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι, ο Γιώργος, που έπαιζε βιολί, ο Δημήτρης, που έπαιζε ακορντεόν,ο Κωστής, που έπαιζε ντράμς, η Κατίνα και ο Αποστόλης, που έπαιζε ακορντεόν, κιθάρα και τρομπέτα <<ήταν πολυτάλαντος ο θείος Αποστόλης. Μάλιστα ο θείος Αποστόλης δίδασκε και σε πολλά παιδιά,  έμαθαν πολλοί απο αυτόν ακορντεόν, κιθάρα και μπουζούκι>> αναφέρει η Αγνή. Τα αγόρια ήταν προοδευτικά, συνεργάστηκαν  επαγγελματικά με σκοπό να συστήσουν "αλυσίδα" καταστημάτων. Είχαν και οι τρεις μπακάλικα αλλά το 1958 όταν απέκτησαν τον Σινεμά Ορφέα πούλησαν τα μαγαζιά.

Τα γλέντια...

Έκαναν πολλά γλέντια, ειδικά την περίοδο της Αποκριάς και μάλιστα χωρίς κρασί πολύ. Ήταν όλοι καλλίφωνοι και ήξεραν πολλά ωραία τραγούδια, έγραφαν και πολλά. Όλα τα αγόρια έπαιζαν μουσικά όργανα. << Εμένα και την αδερφή μου την Αγνή, μας έμαθε ο μπαμπάς να τραγουδάμε και να κάνουμε διφωνίες. Κάθε βράδυ τραγουδούσαμε, ήθελε πάντα να μας ακούει να τραγουδάμε, ενώ η μητέρα μας ήθελε να ξεκουραστεί και μας έλεγε φτάνει>> θυμάται η Μάχη.

<< Όταν οι γονείς μας έκαναν παρέες, την ώρα του φαγητού έλεγαν τα επιτραπέζια, μετά χόρευαν, και έπειτα έλεγαν και κανένα ευρωπαϊκό αλλά δεν έλειπαν ποτέ τα αστεία, δεν υπήρχε μόνο χορός και τραγούδι, υπήρχε και πολύ γέλιο, διασκέδαση και πάντα υπήρχε ένα μέτρο, γνώριζαν που θα σταματήσουν>> αναφέρει η Αγνή, <<Νιώθουμε τυχερές που τα βιώσαμε γιατί τώρα ο τρόπος διασκέδασης έχει αλλάξει, εμείς διασκεδάζαμε με τους μεγάλους γιατί γλεντούσαν όμορφα.>>

Οι απόκριες και τα τραγούδια.....

<<Τα αδέρφια στην Τράτα δεν συμμετείχαν ποτέ, στις <<Καλές>> όμως το πατρικό τους σπίτι, γινόταν βεστιάριο, όλη η παρέα του θείου μου Δημήτρη συγκεντρωνόταν εκεί για να προετοιμαστεί. Έβγαιναν παρέες και οχι όλο το νησί μαζί. Ανταμώναν στον δρόμο αλλά περίμενε να φύγει η μία παρέα για να πάει η άλλη, συνήθως συμμετείχε ο θείος Δημήτρης και ο θείος Αποστόλης με τα ακορντεόν.>> λέει η Μάχη. <<Έλεγαν τραγούδια απο τους γονείς τους, αλλά έγραφαν και δικά τους, όπως η “Χήρα”, την οποία έχει γράψει και ο Αποστόλης και ο πατέρας μου. Και για να μην μαθευτεί το έλεγαν μόνο μια φορά και πρόσθεταν ενδιάμεσα τους πούντους. Το δικαιολογώ γιατί είχε κόπο να γράψεις ένα τραγούδι 3 σελίδων.>> αναφέρει η Αγνή,<<Τις απόκριες είναι όλα επιτρεπτά οι δικοί μας γονείς όμως, πάντα έλεγαν τα καλυμμένα και τα διακωμωδούσαν, δεν έλεγαν τα περπάσκα>>.

Οι παραστάσεις...

<<Τα τραγούδια που έπαιζαν ήταν κυρίως ευρωπαικά και συρτά αλλά και πολλά βάλς, επίσης έλεγαν και πολλά επτανησιακά "Κυνηγός που κυνηγούσε μες τα δάση μια φορά, έτυχε να συναντήσει μια έμορφη κυρά..." . Ο πατέρας μας έμφανιζόταν μόνο στον Σινεμά και είχε πάντα πρόγραμμα. Έπαιζε μαζί με τα αδέρφια του, ενώ στις απόκριες και  στις Καλές, λάμβανε μέρος μόνο ο Μήτσος και ο Αποστόλης με τα ακορντεόν.>> αναφέρει η Μάχη. 

 <<Την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου βγαίναμε 5 η ώρα το πρωί για το "Εωθηνό". Η Μάχη με το μαντολίνο, ο θείος Αποστόλης με την τρομπέτα, εγώ στο τραγούδι και άλλα παιδιά με προορισμό τον Βράχο τραγουδώντας στην διαδρομή πατριωτικά τραγούδια, θυμαμαι οτι  έβγαινε ο γιατρός ο Ζαχαριάδης στην ταράτσα και έλεγε << Βρε, Αποστόλη, τι όμορφο ξύπνημα είναι αυτό! Επίσης έκαναν πολλές καντάδες>> θυμάται η Αγνή. 

Η καταγωγή ....

Ο πατέρας μας έφτιαξε το γενεαλογικό δέντρο του και το βρήκαμε μετά το θάνατο του, δηλαδή δεν το γνωρίζαμε. Ο ίδιος κρατούσε ημερολόγια. Σε ένα ημερολόγιο απο τα πολλά που είχε βρήκαμε πληροφορίες για την καταγωγή του πατέρα μας, συγκεκριμένα έγραφε: <<Για να ξέρουν τα παιδιά μου, απο που προήλθαμε . 

Ο προπάππους μας Δημήτριος Βλαχάκης ήρθε στην Σκόπελο απο την Εύβοια. Αρχικά λεγόταν Μιχαηλόπουλος. Αγάπησε μια κοπέλα, οι γονείς της όμως δεν τον ήθελαν και την έκλεψε. Βγήκε στον  Πάνερμο με βάρκα και  για να μην τον ανακαλύψουν, αφού όλοι τους έψαχναν, προσποιήθηκε τον ξένο και λόγο του κοντού αναστήματος του όταν τον ρωτούσαν απο που είναι έλεγε είμαι βλαχάκι και ζούσαν σε μια σπηλιά στον πάνερμο. Με αυτό το μπαστούνι που απεικονίζεται στην φωτογραφία, μας έλεγαν οι γονείς μας οτι έκανε περιουσία.>> 

Η Λεμονιά

............ όλο άνθη φορτωμένη και ο αέρας φύσηξε, άρχισε και αγρίεψε, της τινάζει με απονοιά τα ωραία της κλωνιά, πεφτουν, πέφτουνε τα ανθάκια μες στης λεμονιάς τ' αυλάκια και φύλλα ένα σωρό πέφτουν μέσα στο νερό, μια τα πάει, μια τα φέρνει και ο χιονιάς τα παραδέρνει........ Του Γιώργου Βλαχάκη.

Η Μάχη και η Ανγή Βλαχάκη τραγουδούν δύο Σκοπελίτικα τραγούδια, τον <<Πύργο>> και το <<Απο ξένο τόπο>>, που τις έμαθε ο πατέρας τους Γιώργος Βλαχάκης..................

          Πατήστε πάνω στο βίντεο για να ακούσετε να τραγουδούν

Συνέντευξη της Μάχης Βλαχάκη Λεμονή και της Αγνής Βλαχάκη Κυρίτση στην Σπυριδούλα Μπετσάνη για τον πατέρα τους Γεώργιο Βλαχάκη.

Φωτογραφίες: Αρχείο Μάχης Βλαχάκη Λεμονή, Ευλαλίας Ρέκκα.